बटाटा मी आहे सर्वांचा लाडका,
माझी चव न्यारी वेगवेगळे पदार्थ बनवी.
कधी वडा, कधी समोसा, कधी बटाट्याची भाजी,
कधी भजी, कधी पाव भाजी तर कधी इतर भाजी.
तेलात मुरल्याशिवाय चव माझी येत नाही,
मला घेतल्याशिवाय पदार्थाला चव येत नाही.
माझी आणि तेलाची दोघांची गट्टी जमली,
म्हणूनच तर वाटतं माझी सगळ्यांशीच कट्टी झाली.
होतेय माझी वजाबाकी तेलाच्या मोहापायी,
नाद माझी सोडला, सर्वांनीच आजारपणापायी.
न्याहारी, जेवणाची जागा माझी
तेलाला माईनस करून घेतोय,
इडली, डोसा प्लस पोईंटच्या
सोबतीला त्यांच्या ढोकळाही येतोय.
कळून चुकली जागा मला माझीच,
तेलाचा मोह आवरावा आपणच.
प्रमाणाचा मोहही ठरवावा आपणच.
'अति तिथे माती' म्हण लागू होते सगळ्याच गोष्टीला,
मीही तिथे न ठरलो अपवाद त्या गोष्टीला.
अशी ही माझी 'बटाटा' ची कहाणी,
वडाच्या मोहात पावा नेही करावी उपेक्षा,
चूक भूल माफ असावी, माझी ही एक अपेक्षा.
- अनुप्रिया सावंत.
Superb poem Anupriya....teaching health conciciousness
ReplyDelete